Info

Met welke vragen kun je terecht?

Vragen die aanleiding kunnen geven tot een begeleidingstraject, kunnen heel verscheiden zijn. Zo bijvoorbeeld:

Psychotherapie in de Praktijk voor Levensbeschouwing en Zingeving

Psychische hulpvragen zijn, minstens onderliggend, altijd ook verweven met de bredere raakvlakken van het psychische, zo bijvoorbeeld:
  • zinbeleving: in welke mate wordt het persoonlijk leven, in zijn nabije omgevingen en in zijn bredere maatschappelijke contexten, als zin- en betekenisvol ervaren?
  • ethiek: lukt het om belangrijke waarden (als rechtvaardigheid, oprechtheid, integriteit…) gestalte te geven?
  • welke levensvisie en/of levensbeschouwelijke uitgangspunten heeft iemand zich eigen gemaakt?
  • spiritualiteit: zijn er dingen die je innerlijk adem schenken, die inspireren, gaande houden en verbondenheid laten ervaren (met de eigen persoon en anderen, met de natuur, de kosmos en het uiteindelijke Mysterie van het leven)?

Ik acht het van belang om het psychotherapeutisch werken aan specifieke psychische knelpunten in samenhang met deze bredere raakvlakken gestalte te laten krijgen.

Vaak gestelde vragen
Wanneer de stap naar psychotherapie?

Wanneer het niet lukt om psychische moeilijkheden op je eentje of met de hulp van mensen uit je onmiddellijke omgeving te overwinnen, is het goed om met een professionele buitenstaander in gesprek te gaan.
Bij twijfel of dit in jouw geval raadzaam is, kan het zinvol zijn om dit met je huisarts te bespreken.

 
De persoon van de therapeut?

Vaak leeft de vraag of er voldoende aansluiting met de persoon van de therapeut zal zijn en of men zich vrij genoeg zal voelen om persoonlijke aangelegenheden in gesprek te brengen. Omdat het antwoord op deze vraag belangrijk is voor het welslagen van een therapeutisch proces, wordt dit aan het eind van het intakegesprek uitdrukkelijk besproken.

 
Diagnostiek?

Als systeemtheoretisch opgeleide psychotherapeut vertrek ik niet van het uitgangspunt dat iemand zus of zo ‘is’ en door een vastliggend psychisch functioneren gekenmerkt wordt. Wel wordt ervan uitgegaan dat eenieder, in allerlei persoonlijke en maatschappelijke contexten, onophoudelijk met de omgeving communiceert. Hierbij is het zo dat men onophoudelijk allerlei beïnvloedingen vanuit die omgeving ervaart, deze beïnvloedingen interpreteert, en er ook weer op reageert. Systeemtheoretisch worden emoties, zelfbeeld, spreken, handelen… allereerst in het licht van al deze complexe beïnvloedingen begrepen, in plaats van meteen terug te grijpen naar vastliggende persoons- en probleemomschrijvingen.

Het verleden?

Psychotherapie staat ten dienste van het hier en nu. Het bespreken van een moeilijk verleden vormt geen doel op zich. Een dergelijk verleden komt aan de orde in zoverre het een negatieve invloed heeft op de beleving van het heden. Waar dit laatste het geval is, wordt op een krachtengerichte wijze gewerkt: beoogd wordt een transformatie, waarbij oude pijn van ‘struikelblok’ tot ‘stapsteen’ wordt.

 
Geheimhouding?

Wat tijdens het gesprek aan de orde komt, valt onder het beroepsgeheim.

Inzage door derden in de gespreksnotities van de therapeut is niet mogelijk.

Communicatie met de doorverwijzer of met een andere hulpverlener geschiedt enkel na toestemming van en in overleg met de cliënt.

 

Psychotherapeutische werkvormen?

De voornaamste werkvorm die ik hanteer, is deze van het gesprek. Binnen het gesprekskader kunnen ook andere werkvormen aangewend: focussen op lichamelijke gewaarwordingen, vertrekken van eigen tekeningen of gedichten, werken met het genogram, een narratieve aanpak …

Nuttige links